tarafından Koyunla yakından akraba evcil bir hayvandır. Et, süt, kıl ve derisinden faydalanılır. Geviş getirenlerden olan keçinin yabani çeşitleri de vardır. Yaban keçileri Alplerde, Toroslar da, Kafkasya, İran ve Orta Asya dağlarında yaşar. Keçiler, koyun kadar iri olmaz. Ergin keçiler ortalama kırk beş, elli kg ağırlığındadır. Düz, ya da kıvrımlı boynuzları geriye doğru eğiktir. Kuyrukları, koyun
kuyruğundan kısadır ve dik durur. Erkek keçilerden çoğunun çenesinde
sakal bulunur. Bazı dişi keçilerinde sakalı vardır. Keçi dayanıklı
hayvandır. At, sığır ve koyunların
dayanacağı şartlar altında hayatını sürdürebilir. Yavru keçiler
annelerinin karnında yirmi bir yirmi üç hafta kaldıktan sonra doğar.
Bir defada bir, ikiz ya da üçüz doğum olabilir, nadiren beşiz doğuma
rastlanır. Yavrular, kıllı ve gözleri açık doğar. Yavru keçilere oğlak
denir, doğumdan dört saat sonra koşup oynayabilirler. Üç, altı haftalık
olana kadar anne sütü emerler. Keçilerin ömrü on dört yıl kadardır.
Erkek keçilere teke denir. Tekelerin kendine has fena bir kokusu
vardır. Keçiler çok sarp yerlere tırmanabilirler, ağaç kabuğu, körpe
fidanları yiyerek belenirler. Ormanlık bölgelerdeki keçilerin ağaçlara
zararı büyüktür. Eti de makbul olmadığından keçiler daha çok zararlı
sayılır. Bu yüzden birçok memleketlerde keçi yetiştirilmesine önem
verilmez. Örneğin A.B.D. de ancak dört milyon kadar keçi vardır.
Dünyanın en çok keçi besleyen memleketi Hindistan dır. Bu ülkede altmış
sekiz milyon keçi beslenmektedir. Hindistan dan sonra en çok keçi
yetiştiren memleketi Çin dir. Memleketimizde yaşayan on dokuz milyon
keçinin ormanlarımıza büyük zararı dokunmaktadır.
Evcil
keçilerin avantajı Güney Batı Asya dır.bugün Afrika, Avrupa, Asya ve
Amerika nın bir çok yerinde yetişir. Keçi sütü lezzetli ve
besleyicidir. Üstelik inek sütünden daha kolay sindirilir. Yağ ve
protein bakımından da inek sütünden zengin olan keçi sütü verimlilere,
mide ve barsak rahatsızlığı çekenlere verilir. Küçük çocuklara da
faydalıdır. Keçi derisi, dericilikte beğenilerek kullanılan bir deri
cinsidir. Fas ta yetişen bir çeşit keçinin derisinden yapılan maroken
değerli bir deri çeşididir. Dünyanın bazı yerlerinde yük taşıma da
kullanılan keçiler, bazen de küçük çocuk arabalarına koşulur. Başlıca
keçi çeşitleri, Afrika, Ankara ve Keşmir keçileridir. Ankara Keçisi:
Sık, beyaz, ipek gibi ince dalgalı tüyleriyle tanınmıştır. Vatanı
Ankara bölgesi olan Ankara keçisinin tiftik diye adlandırılan
tüylerinden faydalanılır. Bu bakımdan tiftik keçisi de diye anılan
hayvan bugün A.B.D. ve Güney Afrika birliğinde de yetiştirilmektedir.
Tiftikten, eldiven, çorap, kumaş vs. yapılır. Tiftik keçisinin
kulakları sarkıktır. Afrika Keçisi: Yapağısı ve boynuzları kısa,
kulakları sarkıktır. Bol süt vermesiyle tanınmıştır, Kuzey Afrika,
Habeşistan ve Matlada bulunur. Uzun kulaklıdır ve keçilerin en
irilerindendir. Keşmir Keçisi: Kulakları sarkıktır. Boynuzları uzun ve
arkaya doğru kıvrıktır. Ayva tüyleri kısa, son derece ince yumuşaktır.
Kışın postu düz ve uzun tüyleri kaplanır. Bunlardan kumaş vb. yaparlar.
Vatanı Tibet olan bu keçi daha çok Hindistan da yetişir. Çok tanınan
Keşmir şalları bu hayvanın tüyünden yapılır. Bu keçinin en ince
tüylerinden yapılan kumaşa kaşmir denir.
kuyruğundan kısadır ve dik durur. Erkek keçilerden çoğunun çenesinde
sakal bulunur. Bazı dişi keçilerinde sakalı vardır. Keçi dayanıklı
hayvandır. At, sığır ve koyunların
dayanacağı şartlar altında hayatını sürdürebilir. Yavru keçiler
annelerinin karnında yirmi bir yirmi üç hafta kaldıktan sonra doğar.
Bir defada bir, ikiz ya da üçüz doğum olabilir, nadiren beşiz doğuma
rastlanır. Yavrular, kıllı ve gözleri açık doğar. Yavru keçilere oğlak
denir, doğumdan dört saat sonra koşup oynayabilirler. Üç, altı haftalık
olana kadar anne sütü emerler. Keçilerin ömrü on dört yıl kadardır.
Erkek keçilere teke denir. Tekelerin kendine has fena bir kokusu
vardır. Keçiler çok sarp yerlere tırmanabilirler, ağaç kabuğu, körpe
fidanları yiyerek belenirler. Ormanlık bölgelerdeki keçilerin ağaçlara
zararı büyüktür. Eti de makbul olmadığından keçiler daha çok zararlı
sayılır. Bu yüzden birçok memleketlerde keçi yetiştirilmesine önem
verilmez. Örneğin A.B.D. de ancak dört milyon kadar keçi vardır.
Dünyanın en çok keçi besleyen memleketi Hindistan dır. Bu ülkede altmış
sekiz milyon keçi beslenmektedir. Hindistan dan sonra en çok keçi
yetiştiren memleketi Çin dir. Memleketimizde yaşayan on dokuz milyon
keçinin ormanlarımıza büyük zararı dokunmaktadır.
Evcil
keçilerin avantajı Güney Batı Asya dır.bugün Afrika, Avrupa, Asya ve
Amerika nın bir çok yerinde yetişir. Keçi sütü lezzetli ve
besleyicidir. Üstelik inek sütünden daha kolay sindirilir. Yağ ve
protein bakımından da inek sütünden zengin olan keçi sütü verimlilere,
mide ve barsak rahatsızlığı çekenlere verilir. Küçük çocuklara da
faydalıdır. Keçi derisi, dericilikte beğenilerek kullanılan bir deri
cinsidir. Fas ta yetişen bir çeşit keçinin derisinden yapılan maroken
değerli bir deri çeşididir. Dünyanın bazı yerlerinde yük taşıma da
kullanılan keçiler, bazen de küçük çocuk arabalarına koşulur. Başlıca
keçi çeşitleri, Afrika, Ankara ve Keşmir keçileridir. Ankara Keçisi:
Sık, beyaz, ipek gibi ince dalgalı tüyleriyle tanınmıştır. Vatanı
Ankara bölgesi olan Ankara keçisinin tiftik diye adlandırılan
tüylerinden faydalanılır. Bu bakımdan tiftik keçisi de diye anılan
hayvan bugün A.B.D. ve Güney Afrika birliğinde de yetiştirilmektedir.
Tiftikten, eldiven, çorap, kumaş vs. yapılır. Tiftik keçisinin
kulakları sarkıktır. Afrika Keçisi: Yapağısı ve boynuzları kısa,
kulakları sarkıktır. Bol süt vermesiyle tanınmıştır, Kuzey Afrika,
Habeşistan ve Matlada bulunur. Uzun kulaklıdır ve keçilerin en
irilerindendir. Keşmir Keçisi: Kulakları sarkıktır. Boynuzları uzun ve
arkaya doğru kıvrıktır. Ayva tüyleri kısa, son derece ince yumuşaktır.
Kışın postu düz ve uzun tüyleri kaplanır. Bunlardan kumaş vb. yaparlar.
Vatanı Tibet olan bu keçi daha çok Hindistan da yetişir. Çok tanınan
Keşmir şalları bu hayvanın tüyünden yapılır. Bu keçinin en ince
tüylerinden yapılan kumaşa kaşmir denir.
