tarafından TURANCIYIZ NE OLACAK?
Ulus gazetesinin 18 Haziran 1966 tarihli sayısında "Irkçı ve Turancı
Dergiler Okullara niçin Gönderiliyor? Bakana Tekrar Sokuyor ve Cevap
İstiyoruz" başlığı altında gayet cahilâne bir yazı yayınlandı. Bu
imzasız yazıya göre Irkçı-Turancı diğer dergilerle birlikte biz de
fikir özgürlüğüne düşman, Adalet Partisinin temsil ettiği düşünce
biçimine sıkı sıkıya sarılmış, körpe kafalar için gerçekten zararlı bir
dergi imişiz. Okullara tomarla gönderiyormuşuz. Biz de okullara sokulan
öteki gerici, ırkçı Turancı dergiler gibi komünizmle mücadele
paravanası ardında AP iktidarına karşı olan fikirlere düşmanlık
gösteren, fikir özgürlüğünü hazmedemeyen bir yayın tarzı içinde imişiz.
Tıpkı İkinci Cihan savaşı sırasında Türkiye'yi Nazi Almanya'sı yanında
savaş felâketine sürüklemeye çalışan aşırı Irkçı ve Turancılar gibi
bugün de bu dergide Kür Şad'ın özlemi dile getiriliyormuş. Kürşad eski
Türklerde baştaki beğ, komutan demekmiş. Harb Okulundan tardedilen üç
öğrencinin de bu dergiyi okuduğu düşünülürse türkiye'nin hangi
felâketli uçurumlara sürüklenmek istendiği ortaya çıkarmış.
Ötüken siyasî bir dergi olmadığı ve parti siyasetçiliği mizacımıza
uygun düşmediği için siyasetle uğraşmıyoruz. Bu sebeple Adalet
Partisinin temsil ettiği düşünce biçimine ne sıkı sıkıya, ne de gevşek
olarak bağlı değiliz. Seçimlerde oyumuzu Türkeş Partisine verdiğimiz de
kimsenin meçhulü değildir. Fakat AP'nin komünist düşmanlığını şiddetle
destekliyoruz. Sonuna kadar da destekliyeceğiz.
Cahil yazarın dediği gibi fikir özgürlüğüne düşman değiliz. Sadece
Türklük düşmanlığına düşmanız. Bu sebeple komünizmin, yahut sosyalist
maskeli vatan ihanetinin susturulmasını istiyoruz. Çünkü milletimizi
yok etmek isteyen fikri fikir saymıyoruz. Ya fikir özgürlüğüne o kadar
faydalı olan cahil yazar bizim Turancılığımızı neden fikir diye kabul
etmiyor? Bir milletin mazide olduğu gibi tekrar birleşmesi
düşüncesinden daha muhteşem hangi fikir vardır? Birleşmiş Milletler
ideali denen maskaralık mı? Yoksa kuruşef'in "Barış İçinde Birlikte
Yaşamak" düzenbazlığı mı?
İkinci Cihan Savaşı'nda Türkiye'yi Hitler'in yanında savaşa sokmak
masalından çok bahsolunmuş, fakat ortaya hiçbir delil konamamıştır. Bu
Turancılar kimlerdi? Adları söylenmemiştir. İkinci Cihan Savaşı
sırasında, 1944-1945'te Irkçılık-Turancılık davası görüldü. Sanıkları
arasında benim de bulunduğum bu tarihî davâda Alparslan Türkeş, Nejdet
Sançar, İsmet Tümtürk, Said Bilgiç, Sofuoğlu Zeki, Hikmet Tanyu,
Muzaffer Eriş, Nurullah Barıman, Prof. Zeki Velidi Togan, Dr. Fethi
Tevetoğlu, Dr. Hasan Ferit Cansever gibi tanınmış kimseler de vardı.
Fakat sonunda herkes beraat etmişti. Zaten işgal ettikleri mevkiler
dolayısıyla (profesör, doktor, lise öğretmeni, subay, memur, öğrenci)
bunların Türkiye'yi bir savaşa sürüklemesine de imkân yoktu.
Fakat Millet Meclisinde, Türkiye'yi Almanya safında savaşa sokmak
isteyen birkaç mebur vardı. Bunlardan bir tanesi Cumhuriyet gazetesinin
sahip ve başyazarı Yunus Nadi idi ki kışkırtıcı yazılarından dolayı o
zamanki cumhurbaşkanı İsmet İnönü'den, istasyonda, herkesin gözü önünde
iyi bir zılgıt yemişti.
"Ötüken'de Kür Şad'ın özlemi dile getiriliyor" diyerek cahil yazarın
neyi kastettiği pek anlaşılmıyor. Kür Şad bir kahramanlık sembolüdür.
Milleti kurtarmak için kendisini fedâ etmiş bir yiğittir. Böyle
yiğitlere sevgi duymak suçsa cahil yazar suçumuzu bağışlasın ve kimin
özlemi çekilecekse lütfen bildirsin. Burada şunu da düzeltelim: Kür Şad
onun sandığı gibi "Baştaki beğ, komutan" demek değildir. Kür Şad, bir
rütbe ve ünvandır.
Cahil yazar, Harb Okulundan çıkarılan üç öğrencinin Ötüken okuduğunu
ileri sürerek "...üç öğrencinin de bu dergiyi okuduğu düşünülürse,
Türkiye'nin hangi felâketli uçurumlara sürüklenmek istendiği açıkça
ortaya çıkacaktır" buyuruyor.
Gördünüz mü işleyen kafayı?
Harbiyeliler Ötüken okuduğu için Türkiye felâketli uçuruma sürüklenecek....
Zavallı!.. Sen zaten bu idrak ve iz'anınla felâketsiz uçurumun dibine
düşmüşsün. Bu seviyenle Türkiye'nin geleceğini nasıl tahmin edersin?
Gazete ve dergi okumakla Türkiye batsaydı senin Ulus'unu okuduğu için
şimdiye kadar on defa batardı. Ötüken Türkçü ve orducu dergidir. Keşke
yalnız üç öğrenci değil, bütün Harbiyeliler, bütün subay ve generaller
onu okusaydı. Orada millî- askerî ruhtan, kahramanlık telkininden,
şeref ve fazilet havasından başka ne var? Ötüken'den ürkmek için,
ışıktan korkan yarasalar gibi milliyetçilikten, ahlâktan ve faziletten
korkmak lâzım.
Üç öğrencinin Harbiye'den çıkarılmasını Ötüken okumalarına bağlamak da
ayrı bir şantajdır. Sırf Ötüken okudu diye Harb Okulundan talebe
çıkarılmaz. Bunun elbette birtakım başka sebepleri vardır. Bunları
bilmeden işi Ötüken'e yükleyivermek, yer sarsıntısını ibadetsizliğe
veren yobaz kafasıyla aynı seviyede olmaktır.
Beş altı yıldan beri ötekine berikine gerici demek moda oldu.
İttihatçılar, kendilerinden olmayan herkese "hain-i vatan" derlerdi.
Onlardan günümüze kadar bulaşan Balkan komitacılığı ahlâkı ile, aykırı
düşüncede olanları lekelemek rezalet hâlâ devam ediyor. Fakat şurası
dikkate değer ki başkalarını faşist ve gerici diye küçük düşürmeye
çalışmak düpedüz bir kızıl usulüdür. Ne idüğü belirsiz bu cahil yazar
da modaya uyarak gerici nârasını savurmakla kime âlet olduğunun farkına
bile varmıyor.
İkide bir yüzümüze çarpılan büyük günahlarımızdan biri de
Turancılıktır. Turancıyız, ne olacak? Tarihî vatanımız olan bütün
tutsak ülkeleri elbette kurtaracağız. Görevimiz bu değil mi? Böyle
büyük bir ülküye bağlanmayıp da hayvanî bir rehavetle zevk içinde mi
yaşayacağız? Cahil yazar stiyorsa öyle yapsın. Biz iki Türkistan'ı da,
Azerbaycanları da, Kafkasya'yı da, İdil-Ural boylarını da, Kırım'ı da
kurtarmak için şuurumuz işledikçe, ayakta durabilecek gücümüz kaldıkça
çalışacağız. O kadar da değil... Batı Trakya'yı Kıbrıs'ı ve Adaları da
alacağız... Kerkük ve Bayır-Bucak da bizim olacak.
Yaşarken bunları göremiyeceğimizi biliyor, bunun için yüksünmüyoruz.
Ektiğimiz tohumlar yeşerecek ve bizden sonrakiler önüne geçilmez bir
sel hâlinde kutlu topraklara ay-yıldızlı bayrağı dikecektir.
Bunu istememek, bunu çelmelemek için Türk'ten başka bir şey olmak lâzım.
Ulus gazetesinin 18 Haziran 1966 tarihli sayısında "Irkçı ve Turancı
Dergiler Okullara niçin Gönderiliyor? Bakana Tekrar Sokuyor ve Cevap
İstiyoruz" başlığı altında gayet cahilâne bir yazı yayınlandı. Bu
imzasız yazıya göre Irkçı-Turancı diğer dergilerle birlikte biz de
fikir özgürlüğüne düşman, Adalet Partisinin temsil ettiği düşünce
biçimine sıkı sıkıya sarılmış, körpe kafalar için gerçekten zararlı bir
dergi imişiz. Okullara tomarla gönderiyormuşuz. Biz de okullara sokulan
öteki gerici, ırkçı Turancı dergiler gibi komünizmle mücadele
paravanası ardında AP iktidarına karşı olan fikirlere düşmanlık
gösteren, fikir özgürlüğünü hazmedemeyen bir yayın tarzı içinde imişiz.
Tıpkı İkinci Cihan savaşı sırasında Türkiye'yi Nazi Almanya'sı yanında
savaş felâketine sürüklemeye çalışan aşırı Irkçı ve Turancılar gibi
bugün de bu dergide Kür Şad'ın özlemi dile getiriliyormuş. Kürşad eski
Türklerde baştaki beğ, komutan demekmiş. Harb Okulundan tardedilen üç
öğrencinin de bu dergiyi okuduğu düşünülürse türkiye'nin hangi
felâketli uçurumlara sürüklenmek istendiği ortaya çıkarmış.
Ötüken siyasî bir dergi olmadığı ve parti siyasetçiliği mizacımıza
uygun düşmediği için siyasetle uğraşmıyoruz. Bu sebeple Adalet
Partisinin temsil ettiği düşünce biçimine ne sıkı sıkıya, ne de gevşek
olarak bağlı değiliz. Seçimlerde oyumuzu Türkeş Partisine verdiğimiz de
kimsenin meçhulü değildir. Fakat AP'nin komünist düşmanlığını şiddetle
destekliyoruz. Sonuna kadar da destekliyeceğiz.
Cahil yazarın dediği gibi fikir özgürlüğüne düşman değiliz. Sadece
Türklük düşmanlığına düşmanız. Bu sebeple komünizmin, yahut sosyalist
maskeli vatan ihanetinin susturulmasını istiyoruz. Çünkü milletimizi
yok etmek isteyen fikri fikir saymıyoruz. Ya fikir özgürlüğüne o kadar
faydalı olan cahil yazar bizim Turancılığımızı neden fikir diye kabul
etmiyor? Bir milletin mazide olduğu gibi tekrar birleşmesi
düşüncesinden daha muhteşem hangi fikir vardır? Birleşmiş Milletler
ideali denen maskaralık mı? Yoksa kuruşef'in "Barış İçinde Birlikte
Yaşamak" düzenbazlığı mı?
İkinci Cihan Savaşı'nda Türkiye'yi Hitler'in yanında savaşa sokmak
masalından çok bahsolunmuş, fakat ortaya hiçbir delil konamamıştır. Bu
Turancılar kimlerdi? Adları söylenmemiştir. İkinci Cihan Savaşı
sırasında, 1944-1945'te Irkçılık-Turancılık davası görüldü. Sanıkları
arasında benim de bulunduğum bu tarihî davâda Alparslan Türkeş, Nejdet
Sançar, İsmet Tümtürk, Said Bilgiç, Sofuoğlu Zeki, Hikmet Tanyu,
Muzaffer Eriş, Nurullah Barıman, Prof. Zeki Velidi Togan, Dr. Fethi
Tevetoğlu, Dr. Hasan Ferit Cansever gibi tanınmış kimseler de vardı.
Fakat sonunda herkes beraat etmişti. Zaten işgal ettikleri mevkiler
dolayısıyla (profesör, doktor, lise öğretmeni, subay, memur, öğrenci)
bunların Türkiye'yi bir savaşa sürüklemesine de imkân yoktu.
Fakat Millet Meclisinde, Türkiye'yi Almanya safında savaşa sokmak
isteyen birkaç mebur vardı. Bunlardan bir tanesi Cumhuriyet gazetesinin
sahip ve başyazarı Yunus Nadi idi ki kışkırtıcı yazılarından dolayı o
zamanki cumhurbaşkanı İsmet İnönü'den, istasyonda, herkesin gözü önünde
iyi bir zılgıt yemişti.
"Ötüken'de Kür Şad'ın özlemi dile getiriliyor" diyerek cahil yazarın
neyi kastettiği pek anlaşılmıyor. Kür Şad bir kahramanlık sembolüdür.
Milleti kurtarmak için kendisini fedâ etmiş bir yiğittir. Böyle
yiğitlere sevgi duymak suçsa cahil yazar suçumuzu bağışlasın ve kimin
özlemi çekilecekse lütfen bildirsin. Burada şunu da düzeltelim: Kür Şad
onun sandığı gibi "Baştaki beğ, komutan" demek değildir. Kür Şad, bir
rütbe ve ünvandır.
Cahil yazar, Harb Okulundan çıkarılan üç öğrencinin Ötüken okuduğunu
ileri sürerek "...üç öğrencinin de bu dergiyi okuduğu düşünülürse,
Türkiye'nin hangi felâketli uçurumlara sürüklenmek istendiği açıkça
ortaya çıkacaktır" buyuruyor.
Gördünüz mü işleyen kafayı?
Harbiyeliler Ötüken okuduğu için Türkiye felâketli uçuruma sürüklenecek....
Zavallı!.. Sen zaten bu idrak ve iz'anınla felâketsiz uçurumun dibine
düşmüşsün. Bu seviyenle Türkiye'nin geleceğini nasıl tahmin edersin?
Gazete ve dergi okumakla Türkiye batsaydı senin Ulus'unu okuduğu için
şimdiye kadar on defa batardı. Ötüken Türkçü ve orducu dergidir. Keşke
yalnız üç öğrenci değil, bütün Harbiyeliler, bütün subay ve generaller
onu okusaydı. Orada millî- askerî ruhtan, kahramanlık telkininden,
şeref ve fazilet havasından başka ne var? Ötüken'den ürkmek için,
ışıktan korkan yarasalar gibi milliyetçilikten, ahlâktan ve faziletten
korkmak lâzım.
Üç öğrencinin Harbiye'den çıkarılmasını Ötüken okumalarına bağlamak da
ayrı bir şantajdır. Sırf Ötüken okudu diye Harb Okulundan talebe
çıkarılmaz. Bunun elbette birtakım başka sebepleri vardır. Bunları
bilmeden işi Ötüken'e yükleyivermek, yer sarsıntısını ibadetsizliğe
veren yobaz kafasıyla aynı seviyede olmaktır.
Beş altı yıldan beri ötekine berikine gerici demek moda oldu.
İttihatçılar, kendilerinden olmayan herkese "hain-i vatan" derlerdi.
Onlardan günümüze kadar bulaşan Balkan komitacılığı ahlâkı ile, aykırı
düşüncede olanları lekelemek rezalet hâlâ devam ediyor. Fakat şurası
dikkate değer ki başkalarını faşist ve gerici diye küçük düşürmeye
çalışmak düpedüz bir kızıl usulüdür. Ne idüğü belirsiz bu cahil yazar
da modaya uyarak gerici nârasını savurmakla kime âlet olduğunun farkına
bile varmıyor.
İkide bir yüzümüze çarpılan büyük günahlarımızdan biri de
Turancılıktır. Turancıyız, ne olacak? Tarihî vatanımız olan bütün
tutsak ülkeleri elbette kurtaracağız. Görevimiz bu değil mi? Böyle
büyük bir ülküye bağlanmayıp da hayvanî bir rehavetle zevk içinde mi
yaşayacağız? Cahil yazar stiyorsa öyle yapsın. Biz iki Türkistan'ı da,
Azerbaycanları da, Kafkasya'yı da, İdil-Ural boylarını da, Kırım'ı da
kurtarmak için şuurumuz işledikçe, ayakta durabilecek gücümüz kaldıkça
çalışacağız. O kadar da değil... Batı Trakya'yı Kıbrıs'ı ve Adaları da
alacağız... Kerkük ve Bayır-Bucak da bizim olacak.
Yaşarken bunları göremiyeceğimizi biliyor, bunun için yüksünmüyoruz.
Ektiğimiz tohumlar yeşerecek ve bizden sonrakiler önüne geçilmez bir
sel hâlinde kutlu topraklara ay-yıldızlı bayrağı dikecektir.
Bunu istememek, bunu çelmelemek için Türk'ten başka bir şey olmak lâzım.
